Vorig jaar, in 2021, was het zover. Nog nooit was ik zover de Dolomieten in geweest! Voor iemand die het meest van de tijd in de Alpen in Oostenrijk doorbracht stonden de Dolomieten nooit hoog op de agenda. Maar sinds een paar jaar hebben de Dolomieten absoluut mijn hart gestolen. Rondom de Val Gardena is het genieten, maar ook zuidelijker in de Brenta. Een magnifiek uitzicht, een gemoedelijke fijne bergsfeer en heel wisselend landschap. Iedere hut heeft fijn eten, gezellige vriendelijke mensen en een (zeer) goede koffie! 

En koffie, daar houd ik van. Het liefst ’s morgens vroeg om 6 uur al. Dan ben ik alweer klaar om op pad te gaan. Wat yoga oefeningen gedaan, mijn tas ingepakt en met mijn korte broek en huttensloffen nog eventjes aan loop ik naar beneden voor een kopje koffie. Veel meer hoef ik ’s morgens niet. Ik heb altijd zin om gelijk naar buiten te gaan en te genieten van het adembenemende uitzicht wat de Dolomieten bieden. Dit is zeker ook het geval in de Brenta. Iedere dag van de Brenta Trek is weer anders. Alle facetten komen aan bod. Van almlandschap tot rotsige en steile paden. 

Het laatste bergdorp Molveno, waar je langsrijdt met de auto of bus, heeft een prachtig meer. Perfect om aan te reizen en daar een dagje rond te wandelen. Er is altijd wat te doen met wandelaars in de zomer. Later op de Brenta Trek mogen we dat nog eens aanschouwen. We zien het meer namelijk als we op weg zijn naar de ‘pass van de berggeiten’. Toepasselijk genoeg is het daar groenig, bebost en later kom je in de stenen en rotsen terecht. Het is er steil, rustig en prachtig. En, niet te vergeten, er woont een familie berggeiten die tevoorschijn kwamen vorig jaar! 

Voordat je op deze pass bent heb je al een paar dagen achter de rug waar ook ontzettend mooie beelden tevoorschijn komen. Vorig jaar hadden we het (on)geluk dat het slecht weer was, over smaak valt niet te twisten, maar wat was het mooi. We hadden mist, regen, onweer, wind, zon en warmte. Het was puur natuur. Helemaal echt. Van wind en mist hield ik al, maar zelfs de regen en onweer ben ik steeds meer gaan waarderen in deze week. Een schouwspel van wolken en bergen. Iedere keer als de mist optrok kwamen er weer gigantische bergwanden tevoorschijn. De ene bergwand nog dichterbij dan de andere. 

Goed voorbereid en warm aangekleed gingen we iedere dag op pad. Soms erg vroeg, om voor de regen en onweer binnen te zijn. Andere dagen iets later met een laagje minder aan. De grootste verrassing, die ik liever niet in een blog deel omdat ik het jullie in het echt wil laten zien, was een kleine alm in een ‘natuurtheater’ zoals je deze ook in de buurt van de Schladminger Höhenweg tegen kan komen. Het deed me er zoveel aan denken, maar dan nóg idyllischer. In een kom van rotsen en bebossing kwamen we aan bij een gezellige kleine alm. Op de kaart werd niet duidelijk of de alm, ofwel boerderij van een gezin, open zou zijn. Toen we aankwamen, waren we de eerste van de dag maar de abrikozensloffen stonden al klaar voor ons! Met een kopje koffie, natuurlijk, hebben we heerlijk genoten van deze familie midden in de bergen. 

Dit zijn maar een paar momenten die ik met jullie kan delen van de mooie dagen in de Brenta. Ik kijk ernaar uit jullie mee te nemen op pad deze zomer! Ik hoop dat de weergoden het goed voor hebben met ons en we nog eens zo’n mooi natuurspel mogen meemaken. Zie ik je in de zomer?

Tot snel! Stéphanie