Het was nog maar een jaar geleden, toen ik in het Oostenrijkse Pitztal als beginnende 50-er geveld werd door Angina Pectoris, een voorstadium van een hartinfarct. Nu, een jaar later, wijzer, grijzer en een stent rijker, mocht ik dan eindelijk weer de bergen in.

Doel: het begeleiden van 3 gezinnen tijdens een huttentocht
Samenstelling: 5 volwassenen en 6 kinderen in de leeftijd van 9 tot en met 16 jaar
Plaats van handeling: de Rosengarten, onderdeel van het Unesco Werelderfgoed de Dolomieten.
Periode: begin augustus 2011

Dag 1 Frommer Alm – Rifugio Roda di Vael

Na de eerste kennismaking met de groep bij hotel Weisslahnbad in St. Zyprian en een inspectie van de rugzakken, vertrokken we met 2 taxi’s naar de Frommer Alm. Heel verleidelijk die berglift, volgens een aantal deelnemers. Ja, ideaal als je op een zondagmiddag een terrasje wilt pikken bij de Rosengarten Htt. Nou, dat terrasje was het enige wat klopte, de lift lieten we echter liggen. Nog geen 2 uur later en bijna 600 meter hoger, zaten we dan op ons eerste terrasje aan de cappuccino en sommigen ook al aan hun eerste spaghetti. Na een riante pauze ging het verder: via de Hirzelsteig en het Christomanos monument naar de Rifugio Roda di Vael (Rotwand Htt.)

Ondanks het feit dat de Huttenwirt 2 dagen geleden was omgekomen tijdens de afdaling na een klimtocht, was het hier behoorlijk druk en business as usual. Ciao Bruno.
De jongste kinderen waren druk bezig de omgeving van de hut te verkennen. Als jonge gemsen renden en sprongen ze van rots naar rots. De ouderen lieten zich de rotwein en het bier goed smaken op het terras.

Dag 2 Rifugio Roda di Vael – Antermoia Huette

Na voor iedereen een “korte” nacht, begonnen we om 08.15 uur aan de volgende etappe: het eerste deel van deze lange dag bracht ons via de Ziggoladapas naar de Rifugio Vajolet. Een grote hut, die door veel dagjesmensen wordt bezocht en ook steunpunt is voor veel klimmers en klettersteigers. En….. een mooi terras, en cappucino, apfelstrudel, Kaiserschmarrn, spaghetti, etc.

Nadat de buikjes weer rond waren vertrokken we na de middag naar de Antermoia Htt. Via de indrukwekkend gelegen Grassleitenpass Htt. begonnen we aan de steile klim en laatste klim naar de Antermoia pas. Na een eveneens steile afdaling volgde een soort maanlandschap, dat eindigde bij een uitnodigend bergmeertje en een mopperende huttenwirt, omdat we wat aan de late kant waren.
De Antermoia Htt. is een authentieke berghut, alleen maar koud stromend water, geen douches, 1 stopcontact voor ik weet niet hoeveel “hongerige” batterijopladers en een aggregaat dat er om 22.00 uur mee stopt tot de volgende ochtend 07.00 uur. Maar prima eten en een uitstekend bed: met z’n allen op het lager!

Murmeltier op de weg naar Rifugio Vajolet                                                                      Onderweg van Antermoia Huette naar Tierser Alpl Huette

Dag 3 Antermoia Huette – Tierser Alpl Huette

Brrrr, 06.00 uur, het is koud buiten, maar wel volop genieten van de stilte, de opkomende zon en het prachtige licht. Een half uur later lijkt er wat meer leven in de brouwerij te komen en om klokslag 7 slaat het aggregaat aan. Tijd om de rugzak weer in te pakken en te ontbijten. Vandaag staat de wandeling naar de Tierser Alpl Htt. op het programma. Via het nabijgelegen Passo Duron dalen we af naar het dal om vervolgens aan de andere kant weer omhoog te gaan. Via het Mahlknechtjoch, dat ons een schitterend uitzicht biedt op de Seiser Alm, het Plattkofel massief en de gletsjer op de Marmolada, lopen we door naar de ontzettend mooi gelegen Tierser Alpl Htt. De hut ligt op een kruispunt van verschillende wandel- en mountainbikeroutes. De hut zelf is fantastisch: ruim opgezet, goede bediening, heerlijk eten, goede bedden (zo goed hadden we tot nu toe nog niet geslapen), douches en een superontbijt. We hadden voor het eerst deze tocht kaas en verse vleeswaren!