Vandaag deel 2 van de Rosengarten Familietrekking.

Dag 4 Tierser Alpl Huette – Schlernhaus

De tocht naar het Schlernhaus is mooi en gemakkelijk. Daarom doen we het rustig aan vandaag. Aan de voet van de Roterdspitze, werden we ontvangen met gitaarmuziek en gezang. Een Italiaanse scoutinggroep, die hier een muzikale pauze had ingelast.

Met de helft van onze groep zijn we naar de top gelopen. De Roterdspitze vormt het eind van de Maximillian klettersteig en lijkt vanaf de Tierser Alpl Htt. een onneembare veste. Vanaf de top loop je echter via een gemakkelijk pad, aanvankelijk door rotsachtig terrein en later over een grashelling naar beneden.
Na een aangename pauze, languit in de zon met de gitaarmuziek op de achtergrond en uitkijkend over een enorme wolkendeken met daarbovenuit stekend het Schlernhaus, lopen we weer verder. Tegen de tijd dat we bij het Schlernhaus aankwamen zaten we niet meer boven, maar in de wolken. De Monte Pez laten we dus maar voor wat het is.
De boerenbridge ’s avonds ging gepaard met een hevig onweer, regen en onweer.

Dag 5 Schlernhaus – Tschafonhuette

Na wederom een geweldig ontbijt, deze keer geen buffet, maar compleet gedekte tafels, hebben we eerst de Monte Pez beklommen. Slechts 100 meter hoger en 20 minuten verwijderd van het Schlernhaus. Vanaf de top een schitterend uitzicht op Bolzano, de Seiser Alm, de Platt- en Langkofel, het Ortlermassief en de Rosengarten, waar we afgelopen zondag waren begonnen.
Terug op de hut hebben we even de tijd genomen voor apfelstrudel met capuccino, voordat we aan de afdaling begonnen. Een uur later zaten we op de Sessel Schwaige, een klein, idyllisch Jausenstation dat alleen per helicopter bevoorraad wordt. Een mooi terras, dus even tijd voor…… zelfgemaakte apfelstrudel en capucino met verse melk, die bewaard werd in een melkbus die in koudstromend water stond. Wow, wat een wandel week, heerlijk!

De bekende Knuppelsteig wordt momenteel gerenoveerd, dus liepen we via een omleidingsroute verder naar beneden. Aan het einde van de omleiding, die af en toe akelig steil naar beneden ging, kwamen we weer op de oorspronkelijke route. Het hier wildstromende water, werd onderbroken door flinke rotsblokken, hetgeen een populaire speelplek voor de kids bleek te zijn. Wat is er, op het wandelen na, nou leuker dan een beek? Zelf dammetjes bouwen natuurlijk.

Het vervolg van de route liep onderlangs de indrukwekkende Hammerwand (maar dan moet je natuurlijk wel even naar links schuin omhoog kijken). Rechts beneden zie je dan Vols am Schlern liggen. Onze vakantiestek voor over een paar weken. Het laatste gedeelte bestaat uit een venijnig klimmetje naar de Tschafonhuette.

De Tschafonhuette is een kleine hut, die zo’n 600 meter en anderhalf uur lopen boven St. Zyprian  ligt. De hut wordt al jaren bewirtschaftet van Pasen tot medio november door de familie Lunger. Je krijgt hier zelf verbouwde groenten en fruit voorgeschoteld. Op de kamers is geen verlichting en jezelf wassen doe je met behulp van een lampetkan op je kamer of bij een wasbak buiten aan de muur van de hut. Wil je liever douchen? Buiten ligt tevens een tuinslang, hahaha! Kortom, een geweldige hut ter afsluiting. Overheerlijk avondeten en een superontbijt!

Dag 6 Tschafonhuette – St. Zyprian

Als zelfstandig ondernemer moet je ook tijdens een wandelweek bereikbaar zijn. Zo werd ik dus ook tijdens deze laatste etappe onderweg gebeld. Na het telefoongesprek, nog met mijn gedachten bij dat gesprek, gleed ik tijdens de afdaling tot 2x toe onderuit. Ogenschijnlijk een onschuldige val, maar ’s avonds werd de knie toch steeds dikker en pijnlijker. De hele nacht geen oog dicht gedaan en de volgende ochtend bleek verder lopen geen optie meer. De groep heeft derhalve de laatste etappe, een afdaling van een uur, zelfstandig naar St. Zyprian gelopen. Ik ben zelf met een quad naar beneden gebracht.

In de Sportclinic in Mayrhofen bleek uit een MRI dat de kniebanden opgerekt waren en  de binnenste band flink ingescheurd was. Waar een ogenschijnlijk onschuldige val al niet toe kan leiden.

Deze Rosengarten Familietrekking was een groot succes. De nieuw uitgestippelde route blijkt in verschillende opzichten goed in de smaak te vallen. Qua zwaarte een goede opbouw: in het begin 2 pittige dagen gevolgd door een paar minder zware dagen, waardoor er voldoende tijd blijft om te ontspannen. Wat betreft de hutten heeft men deze week ook alles meegemaakt: van klein en benauwd met hurk WC’s (en gelukkig ook 2 gewone WC’s) tot riant en luxe en van gezellig en authentiek tot idyllisch. Maar overal geweldig eten.

Voor kinderen vanaf 8 jaar een aanrader!!

Arrividerci!